یا ویتامین D میتواند به کنترل سرگیجه منیر کمک کند
نشست خبری بررسی طرح تحقیقاتی «بررسی اثربخشی مکملیاری ویتامین D در کاهش شدت و حملات سرگیجه در بیماران منیر،کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور و کنترل شده با پلاسبو» در دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر نیایش محبی، مجری اصلی طرح تحقیقاتی «بررسی اثربخشی مکملیاری ویتامین D در کاهش شدت و حملات سرگیجه در بیماران منیر،کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور و کنترل شده با پلاسبو» خاطرنشان کرد: این طرح تحقیقاتی در سال گذشته به اتمام رسید و به ارتقا سطح دانش و سلامت در حوزه درمان بیماری منیر کمک کرد.
این عضو هیاتعلمی دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره اعضای تیم تحقیقاتی «بررسی اثربخشی مکملیاری ویتامین D در کاهش شدت و حملات سرگیجه در بیماران منیر،کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور و کنترل شده با پلاسبو» خاطرنشان کرد: دکتر علی طالبی ، داروساز و متخصص داروسازی بالینی؛ دکتر نسرین یزدانی، استاد تمام و عضو هیاتعلمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و دکتر امیر کسائیان، متخصص آمار زیستی و هیاتعلمی مرکز تحقیقات سرطانهای گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران اعضای تیم تحقیقاتی را تشکیل میدهند.
این استاد دانشگاه تهران درباره پیام اصلی طرح تحقیقاتی «بررسی اثربخشی مکملیاری ویتامین D در کاهش شدت و حملات سرگیجه در بیماران منیر،کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور و کنترل شده با پلاسبو» گفت: اگرچه مکمل ویتامین D سطح خونی این ویتامین را افزایش داده و اصلاح کرده است، اما در کاهش علائم منیر مؤثر نبوده است. این موضوع، اهمیت بررسی بیشتر و طراحی مطالعات بالینی دقیقتر را نشان میدهد.
ادامه داد: بیماری منیر یکی از اختلالات پیچیده گوش داخلی با علائمی ناتوانکننده است که درمانهای مؤثر محدودی دارد. این پژوهش با بررسی مکملیاری ویتامین D در کاهش سرگیجه، برای نخستینبار نقش یک مداخله تغذیهای ساده را در روند درمان بیماران با کمبود این ویتامین بررسی کردهایم.
این استاد دانشگاه درباره دو کاربرد اصلی طرح تحقیقاتی «بررسی اثربخشی مکملیاری ویتامین D در کاهش شدت و حملات سرگیجه در بیماران منیر،کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور و کنترل شده با پلاسبو» اظهار کرد: «ارائهی شواهد علمی مبنی بر بیاثری مکملیاری ویتامین D در کاهش علائم بیماری منیر، با هدف جلوگیری از مصرف غیرضروری آن در درمان این اختلال» و «ایجاد بستری علمی برای طراحی مطالعات بالینی دقیقتر با رویکرد هدفمند و ترکیبی، به منظور کشف درمانهای مؤثرتر برای بیماران مبتلا به منیر» دو کاربرد اصلی است.
وی درباره خواستههای خود از مسئولان گفت: برای عملیاتیسازی نتایج این پژوهش و اجرای مطالعات آیندهی مؤثرتر، حمایتهای چندجانبه از سوی نهادهای مسئول و سیاستگذار ضروری است. حمایت مالی پایدار از سوی وزارت بهداشت، معاونت تحقیقات، و صندوقهای پژوهشی برای انجام مطالعات با حجم نمونه بیشتر و طراحی چند مرحله ای، تسهیل دسترسی پژوهشگران به کلینیکهای گوش و حلق و بینی جهت جذب بیماران و اجرای مداخلات، تسریع در فرایندهای اخذ مجوز اخلاقی و همکاری سازمان غذا و دارو برای تأیید سریعتر پروتکلهای پژوهشی، آموزش و ظرفیتسازی در مراکز دانشگاهی با تشویق دانشگاهها برای گنجاندن چنین مطالعاتی در برنامههای آموزشی و پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و در نهایت ارتباط رسانهای و اطلاعرسانی عموم، در نتیجه همکاری با نهادهای اطلاعرسانی برای بازتاب یافتهها به شکل ساده و قابلفهم برای عموم و متخصصان، در جهت اصلاح باورهای رایج نسبت به درمانهای مکمل در دستور کار قرار گیرد.
محبی درباره طرح تحقیقاتی «بررسی اثربخشی مکملیاری ویتامین D در کاهش شدت و حملات سرگیجه در بیماران منیر،کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور و کنترل شده با پلاسبو» گفت: اگرچه نتایج این پژوهش اثربخشی مکملیاری ویتامین D را در کاهش علائم بیماری منیر تأیید نکرده است اما میتواند منجر به تغییراتی در ابعاد بهداشتی و آموزشی شود. به طور مثال، اصلاح دیدگاهها نسبت به درمانهای مکمل و ارتقای تفکر نقادانه در تجویز داروها. این یافتهها همچنین به پزشکان و سیاستگذاران سلامت کمک میکند تا در تدوین دستورالعملهای درمانی، از توصیههای غیرشواهدمحور فاصله بگیرند. همچنین در آموزش دانشجویان علوم پزشکی، این مطالعه نمونهای از اهمیت مطالعات کنترلشده و تحلیل دقیق دادههاست. این نتایج فعلاً تأثیر مستقیم قانونی یا فرهنگی نداشتهاند.
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر نیایش محبی، متخصص داروسازی بالینی و عضو هیاتعلمی گروه فارماکوتراپی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران است که در زمینه کارآزماییهای بالینی فعالیت میکند.
نشست خبری بررسی طرح تحقیقاتی «بررسی ارتباط بین سطوح hCG اولیه و بازه ی زمانی مورد نیاز برای خاتمه دادن به بارداریهای خارج رحمی به کمک متوترکسات تزریقی عضلانی» در معاونت تعهد و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر نیایش محبی، مجری طرح تحقیقاتی «بررسی ارتباط بین سطوح hCG اولیه و بازه ی زمانی مورد نیاز برای خاتمه دادن به بارداریهای خارج رحمی به کمک متوترکسات تزریقی عضلانی» در این نشست خبری گفت: این طرح تحقیقاتی در سال ۱۴۰۳ به پایان رسید و به ارتقای سطح دانش و سلامت در حوزه سلامت زنان و باروری کمک میکند
این محقق درباره اعضای تیم پژوهشی طرح تحقیقاتی «بررسی ارتباط بین سطوح hCG اولیه و بازه ی زمانی مورد نیاز برای خاتمه دادن به بارداریهای خارج رحمی به کمک متوترکسات تزریقی عضلانی» گفت: دکتر خدیجه ادبی، عضو هیاتعلمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و نسترن هادیزاده، دانشجوی داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران در این طرح پژوهشی همکاری کردند.
محبی درباره پیام اصلی طرح تحقیقاتی «بررسی ارتباط بین سطوح hCG اولیه و بازه ی زمانی مورد نیاز برای خاتمه دادن به بارداریهای خارج رحمی به کمک متوترکسات تزریقی عضلانی» توضیح داد: در بیماران مبتلا به بارداری خارج رحمی، با احتمال بالاتر شکست درمان دارویی با متوترکسات و طولانیتر شدن روند درمان ارتباط معناداری دارد. همچنین مصرف سیگار و افزایش اندازه توده جنینی از عوامل مؤثر بر عدم موفقیت درمان شناخته شدهاند. این یافتهها میتوانند پزشکان را در تصمیمگیری دقیقتر جهت انتخاب بیماران مناسب برای درمان غیرجراحی راهنمایی کرده و پایهای برای تدوین پروتکلهای بالینی مؤثرتر فراهم آورند.
وی ادامه داد: مدت زمان درمان بارداری خارجرحمی با متوترکسات را تحلیل کرده و با بهرهگیری از دادههای چندساله، تلاش دارد فرآیند تصمیمگیری بالینی را دقیقتر کند. تمرکز آن بر پیشبینیپذیری درمان دارویی، رویکردی نوآورانه در مدیریت بارداریهای پرخطر است.
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر نیایش محبی، مجری طرح تحقیقاتی «بررسی ارتباط بین سطوح hCG اولیه و بازه ی زمانی مورد نیاز برای خاتمه دادن به بارداریهای خارج رحمی به کمک متوترکسات تزریقی عضلانی» در این نشست خبری گفت: این طرح تحقیقاتی در سال ۱۴۰۳ به پایان رسید و به ارتقای سطح دانش و سلامت در حوزه سلامت زنان و باروری کمک میکند
این محقق درباره اعضای تیم پژوهشی طرح تحقیقاتی «بررسی ارتباط بین سطوح hCG اولیه و بازه ی زمانی مورد نیاز برای خاتمه دادن به بارداریهای خارج رحمی به کمک متوترکسات تزریقی عضلانی» گفت: دکتر خدیجه ادبی، عضو هیاتعلمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و نسترن هادیزاده، دانشجوی داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران در این طرح پژوهشی همکاری کردند.
محبی درباره پیام اصلی طرح تحقیقاتی «بررسی ارتباط بین سطوح hCG اولیه و بازه ی زمانی مورد نیاز برای خاتمه دادن به بارداریهای خارج رحمی به کمک متوترکسات تزریقی عضلانی» توضیح داد: در بیماران مبتلا به بارداری خارج رحمی، با احتمال بالاتر شکست درمان دارویی با متوترکسات و طولانیتر شدن روند درمان ارتباط معناداری دارد. همچنین مصرف سیگار و افزایش اندازه توده جنینی از عوامل مؤثر بر عدم موفقیت درمان شناخته شدهاند. این یافتهها میتوانند پزشکان را در تصمیمگیری دقیقتر جهت انتخاب بیماران مناسب برای درمان غیرجراحی راهنمایی کرده و پایهای برای تدوین پروتکلهای بالینی مؤثرتر فراهم آورند.
وی ادامه داد: مدت زمان درمان بارداری خارجرحمی با متوترکسات را تحلیل کرده و با بهرهگیری از دادههای چندساله، تلاش دارد فرآیند تصمیمگیری بالینی را دقیقتر کند. تمرکز آن بر پیشبینیپذیری درمان دارویی، رویکردی نوآورانه در مدیریت بارداریهای پرخطر است.
این استاد دانشگاه تهران درباره دو کاربرد اصلی طرح تحقیقاتی «بررسی ارتباط بین سطوح hCG اولیه و بازه ی زمانی مورد نیاز برای خاتمه دادن به بارداریهای خارج رحمی به کمک متوترکسات تزریقی عضلانی» توضیح داد: «ارتقا تصمیمگیری بالینی در انتخاب مناسبترین روش درمان برای بارداری خارج رحمی بر اساس سطح اولیه hCGو فراهمسازی شواهد علمی برای طراحی پروتکلهای شخصیسازیشده در درمان دارویی با متوترکسات و کاهش مداخلات جراحی غیرضروری از کاربردهای این طرح تحقیقاتی است.
وی درباره ضرورت ارائه حمایتها از سوی مسئولان گفت: به منظور ادامه مسیر کاربردیسازی پژوهش حاضر و اجرای مطالعات این حمایتهای چندبُعدی از سوی نهادهای علمی، درمانی و سیاستگذاری ضروری است.
محبی در پایان گفت: اگرچه نتایج این پژوهش هنوز به تغییرات مستقیم قانونی یا سیاسی من نشدهاند، اما میتوانند در ابعاد بهداشتی و آموزشی اثرگذار باشند. یافتهها با ارائه شواهد علمی درباره موفقیت نسبی درمان دارویی با متوترکسات، مسیر تصمیمگیری بالینی را دقیقتر کردهاند. این موضوع موجب ارتقای آموزش پزشکی، کاهش درمانهای جراحی غیرضروری و افزایش آگاهی پزشکان درباره شاخصهای موثر در درمان دارویی شده است. همچنین میتوانند در بازنگری دستورالعملهای بالینی و آموزش رفتار درمانی مبتنی بر داده، نقش مهمی ایفا کنند.
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر نیایش محبی، متخصص داروسازی بالینی و عضو هیاتعلمی گروه فارماکوتراپی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران است که در زمینه کارآزماییهای بالینی فعالیت میکند.
علاقمندان برای ارتباط با ین استاد دانشگاه تهران میتوانند با شماره تلفن 66954709 تماس گیرند یا از طریق صندوق پستی الکترونیکی به نشانی nmohebbi@sina.tums.ac.ir اقدام کنند.
کد طرح: ۶۸۶۵۵
ارسال به دوستان